سلام قبلا بارها در مورد سنسور NPN و سنسور PNP صحبت کرده ایم تفاوت این دو سنسور چیست؟
حسگرهای PNP، همچنین به عنوان "ورودی منبع" شناخته می شوند، جریان از ترمینال جاری است، یعنی سطح بالا معتبر است. سپس ولتاژ خروجی آن 24 ولت در 24 ولت است.
سنسور NPN همچنین "ورودی نشتی" نامیده می شود، جریان از ترمینال وارد می شود که کم فعال است. سپس ولتاژ خروجی آن 0V از 24 ولت است.
در واقع NPN و PNP مزایای خاص خود را دارند.
برای PNP عموماً شرکتهای اروپایی و آمریکایی از آن استفاده میکنند، از نظر توانایی ضد تداخل قویتر است، زیرا ولتاژ سیگنال خروجی سنسور آن 24 ولت 24 ولت است در مقایسه با ولتاژ 0 ولتاژ سختتر است دخالت کردن بنابراین سنسور PNP پایدارتر است، نیازهای منبع تغذیه خارجی زیاد نیست.
من یک بار یک سنسور تداخل سروو موتور پرقدرت در کارخانه داشتم، پس از انواع پردازش هنوز قادر به حذف کامل تداخل سیستم سروو نیستم و در نهایت سنسور توسط نوع NPN جایگزین برای نوع PNP در یک راه حل کامل، بنابراین مزایای سنسورهای NPN چیست؟
سیگنال خروجی حسگر NPN {{0}}V است، نقطه ضعف 0 ولت به راحتی قابل تداخل است، مزیت این است که زمین کوتاه نمی شود. بنابراین حتی اگر خط سیگنال NPN به دلایلی با خط زمین تماس پیدا کند، به سطح قبلی سوئیچینگ منبع تغذیه یا آسیب منجر نمی شود، بنابراین سازگاری کمی قوی تر، می تواند بهتر از سیستم محافظت کند.
در واقع، تولید واقعی همچنان اتفاق می افتد زیرا خط سیگنال یک سنسور متصل به خط زمین منجر به فرسودگی منبع تغذیه می شود یا منبع تغذیه سوئیچینگ قبلی کیس را قطع می کند، این بار اگر سنسور NPN مشکلی نداشته باشد.
همه برای موقعیت های مختلف می توانیم حسگر مناسب را با توجه به نیازهای واقعی انتخاب کنیم.
بنابراین چگونه NPN و PNP را تشخیص داده و از آن استفاده کنیم؟
اول از همه، سنسور عمومی در بالا مشخص شده است، NPN یا PNP یک روز روشن است، البته، برخی از اتصالات خشک سنسور وجود دارد که بین NPN و PNP تمایز قائل نمی شود، علاوه بر این می توان مقداری NPN و PNP را به هر یک تغییر داد. سنسورهای دیگران، اما این نوع سنسورها به طور کلی گران تر هستند.
علاوه بر این، ما میتوانیم سیمکشی PLC را برای تمایز بین انواع سنسور دنبال کنیم. وقتی ترمینال مشترک 0V است، PLC به PNP وصل میشود، آنگاه PLC فقط میتواند سیگنالها را از حسگرهای PNP دریافت کند و هیچ پاسخی وجود ندارد. به سنسورهای NPN، در حالی که برای سنسورهای اتصال خشک، به طور کلی، فقط باید ترمینال مشترک سنسور را به 24 ولت وصل کنید و می توانید آن را به PLC PNP وصل کنید.
هنگامی که ترمینال مشترک 24 ولت است، اتصال PLC NPN است، پس PLC فقط می تواند سیگنال سنسور NPN را دریافت کند، هیچ پاسخی به سنسور PNP وجود ندارد و برای سنسور اتصال، به طور کلی، فقط باید سنسور را وصل کرد. ترمینال مشترک به 0V، می توان آن را به PLC PNP متصل کرد.
بنابراین بسیاری از دانشجویان خواهند پرسید که چرا NPN و PNP به ترمینال مشترک PLC مربوط می شود؟
این بر اساس اصل کار ورودی های دیجیتال PLC است، چگونه PLC تشخیص می دهد که سیگنال ورودی تنها با استفاده از یک سیم وجود دارد؟
جواب اختلاف ولتاژ است.
PLC برای تایید تشخیص سیگنال ورودی نیاز به تشخیص تفاوت ولتاژ دارد و سیگنال ورودی فقط یک سیم است، سپس انتهای دیگر اختلاف ولتاژ ترمینال مشترک است که برای مقایسه با سیگنال ورودی است.
بنابراین، ترمینال {0}}V مشترک PNP برای فعال شدن نیاز به سیگنال ورودی 24 ولت دارد و ترمینال مشترک 24 ولت NPN برای فعال شدن نیاز به سیگنال ورودی 0 ولت دارد سپس در برخی موارد خاص ما باید همزمان از حسگرهای NPN و PNP استفاده کنیم و اینگونه باید این کار را انجام دهیم؟ ساده ترین راه استفاده از انتقال رله است.
اما این روش معایبی دارد، یعنی برخی از سیگنال ها نمی توانند انتقالی باشند، مانند انکودرها و غیره. همچنین به دلیل اینکه رله نیاز به جذب زمان دارد، وجود دارد که منجر به تاخیر در اسکن PLC سیگنال های ورودی می شود که برای یک موقعیت خاص مجاز نیست
بنابراین توصیه می کنم از روش دوم یعنی PLC برای استفاده از ترمینال مشترک متفاوت استفاده کنید، برای PLC های سری S7 زیمنس همه PLC ها عملکرد ماژول های توسعه را دارند و هر ماژول دارای یک ترمینال مشترک جداگانه است، بنابراین شما می تواند ترمینال مشترک ماژول را به حالت مورد نظر گسترش دهد تا عملکرد پذیرش سنسورهای NPN و PNP را به طور همزمان محقق کند.