نقش بازوی انسان حرکت دادن دست به موقعیت های مختلف است. به طور مشابه، نقش یک بازوی ربات به حرکت درآوردن یک اثر پایانی است. برای سناریوهای کاربردی خاص میتوانید انواع مختلفی از پایانافکتور را به بازوی ربات متصل کنید. یکی از انواع متداول محرک های بدون ترمینال که اقلام مختلف را گرفته و حرکت می دهد، نسخه ساده شده دست انسان است.
بازوهای رباتیک اغلب دارای حسگرهای فشار داخلی هستند که برای تشخیص سختی ربات یک جسم خاص به کامپیوتر استفاده می شود. این باعث می شود که جسمی که در دست ربات است سقوط نکند یا له نشود. سایر محرکهای بدون پایان عبارتند از دمندهها، متهها و رنگپاشها.
رباتهای صنعتی برای انجام کارهای مشابه بارها و بارها در یک محیط کنترلشده تخصصی هستند. به عنوان مثال، یک ربات خاص ممکن است مسئول پیچاندن درب شیشه های کره بادام زمینی باشد که در خط مونتاژ حمل می شوند. برای آموزش این کار به ربات، یک برنامه نویس از یک کنترلر دستی برای هدایت بازوی رباتیک در کل مجموعه اقدامات استفاده می کند. ربات دنباله دقیق حرکات را در حافظه ذخیره می کند و پس از آن هر زمان که شیشه جدیدی روی خط مونتاژ منتقل می شود، مجموعه حرکات را بارها و بارها انجام می دهد.
بیشتر رباتهای صنعتی روی خطوط مونتاژ خودرو کار میکنند، جایی که وظیفه مونتاژ خودروها را بر عهده دارند. هنگام انجام بسیاری از این نوع کارها، ربات ها بسیار کارآمدتر از انسان ها هستند زیرا بسیار دقیق هستند. مهم نیست که چند ساعت کار کرده باشند، باز هم می توانند در همان مکان ها سوراخ سوراخ کنند و میخ ها را با همان مقدار نیرو بپیچانند، و ربات های سازنده نیز نقش مهمی در صنعت کامپیوتر دارند، جایی که دست های فوق العاده دقیق آنها می تواند جمع شود. یک ریزتراشه کوچک
ساخت و برنامه ریزی بازوهای رباتیک نسبتاً آسان است زیرا در یک منطقه محدود کار می کنند. اگر یک ربات را به دنیای بزرگ می فرستید، همه چیز کمی پیچیده تر می شود.
اولین چالش، ارائه یک سیستم حرکتی قابل اجرا برای ربات است. اگر ربات فقط باید روی زمین صاف حرکت کند، چرخ ها یا مسیرها اغلب بهترین انتخاب هستند. اگر چرخ ها و مسیرها به اندازه کافی پهن باشند، برای زمین های ناهموارتر نیز مناسب هستند. اما طراحان ربات اغلب می خواهند از سازه های پا استفاده کنند زیرا سازگارتر هستند. ساخت رباتهای دارای پا همچنین به اطلاعرسانی محققان در مورد سینماتیک طبیعی کمک میکند، عملی مفید در زمینه تحقیقات بیولوژیکی.
پاهای یک ربات معمولاً توسط پیستون های هیدرولیک یا پنوماتیک به جلو و عقب رانده می شوند. پیستون های جداگانه به قسمت های مختلف پا متصل می شوند، مانند ماهیچه هایی که به استخوان های مختلف متصل هستند. کار کردن همه این پیستون ها با هم به روش درست یک چالش است. در دوران نوزادی، مغز انسان باید تشخیص دهد که کدام ماهیچهها باید همزمان منقبض شوند تا بدون افتادن به صورت عمودی راه بروند. به طور مشابه، طراح یک ربات باید ترکیب صحیح حرکات پیستون مرتبط با راه رفتن را دریابد و این اطلاعات را در رایانه ربات برنامه ریزی کند. بسیاری از ربات های متحرک دارای یک سیستم متعادل کننده داخلی هستند (مانند مجموعه ای از ژیروسکوپ ها) که به رایانه می گوید که چه زمانی باید حرکات ربات اصلاح شود.