PLC از اجزای اصلی زیر تشکیل شده است:
- منبع تغذیه:اجزای PLC را با ولتاژ DC تغذیه می کند. برای انجام این کار، منبع تغذیه ولتاژ AC خط کاربر (مثلاً 120 ولت در ایالات متحده) را به ولتاژ DC کمتر (مثلاً 24 ولت) تبدیل می کند.
- پردازنده:یک دستگاه حالت جامد که عملکردهای کنترل صنعتی را در محیط های تولیدی (مانند خطوط تولید، ماشین ابزار، تجهیزات روباتیک) و همچنین سایر عملکردهای کنترل فرآیند را اجرا می کند.
- ورودی/خروجی (I/O):PLC شامل انواع مختلفی از ماژول های ورودی و خروجی است. ماژول های ورودی وضعیت سیگنال های ورودی را از منابع مختلف مانند دکمه های فشاری، سوئیچ ها و سنسورهای مختلف تشخیص می دهند. از سوی دیگر، ماژول های خروجی برای کنترل دستگاه هایی مانند رله ها و چراغ ها ساخته شده اند.
- ماژول ها و پروتکل های ارتباطی:ماژول های ارتباطی یک PLC به انتقال داده های دیجیتال بین PLC و سایر دستگاه های موجود در سایت صنعتی کمک می کند. برای فعال کردن این انتقال، ماژول ارتباطی یک یا چند پروتکل را به صورت سیمی و بی سیم پیاده سازی می کند. یک لیست غیر جامع از پروتکل های صنعتی مورد استفاده توسط PLC ها شامل اترنت/IP، Profibus، Modbus، Interbus، ProfiNet و غیره است. ارتباط PLC از طریق پورت های داخلی دستگاه مانند USB (Universal Serial Bus)، اترنت، پورت های RS-232، RS-485 و RS-422. با استفاده از این پورتها، PLC با سیستمهای نرمافزاری، دستگاههای خارجی (مانند سنسورها، محرکها) و سایر سیستمهای کنترل (مانند SCADA) ارتباط برقرار میکند.
- افزونگی:نصب PLC درجه صنعتی مهم نوعی افزونگی را فراهم می کند. به طور خاص، آنها حاوی یک سیستم PLC سایه هستند که قرار است در صورت خرابی، سیستم اولیه را جایگزین کند. برای تشخیص اینکه چه زمانی سیستم اضافی باید فعال شود، PLC مکانیسم ضربان قلب را اجرا می کند.
- برنامه PLC:یک عنصر کلیدی یک دستگاه PLC منطق کنترل آن است که به زبان های مخصوص اتوماسیون صنعتی و سیستم های الکتریکی، مانند نمودارهای نردبانی و نمودارهای بلوک عملکرد، برنامه ریزی و منعکس می شود.